Κατά το άρθρο 1836 § 2 του ΑΚ η κατά τα άρθρα 1835 και 1836 § 1 του ίδιου κώδικα αγωγή για την μέμψη άστοργης δωρεάς παραγράφεται δύο χρόνια μετά τον θάνατο του κληρονομουμένου. Με τη διάταξη αυτή και κατά την εκπεφρασμένη βούληση του νόμου καθιερώνεται (διετής) παραγραφή της αγωγής με την οποία ο νόμιμος μεριδουχος επιδιώκει την αυτούσια αποκατάσταση από τον δωρεοδόχο των δωρηθέντων που σώζονται κατά τον χρόνο του θανάτου του δωρητή στην περιουσία του δωρεοδόxου, διακόπτεται δε η παραγραφή αυτή με την άσκηση της αγωγής και μπορεί να συμπληρωθεί και εν επιδικία, κατά το άρθρο 261 του ΑΚ, όταν μεταξύ δύο διαδικαστικών πράξεων των διαδίκων ή του δικαστηρίου μεσολαβεί χρονικό διάστημα μείζον της διετίας, του χρόνου δηλαδή της παραγραφής. Η ίδια ως άνω παραγραφή της αγωγής για την μέμψη άστοργης δωρεάς διακόπτεται, κατά το άρθρο 260 του ΑΚ, και όταν ο υπόχρεος δωρεοδόχος αναγνωρίσει με οποιονδήποτε τρόπο την αξίωση του μεριδούχου για την ανατροπή της δωρεάς. Για την αναγνώριση αυτή, που μπορεί να είναι ρητή ή σιωπηρή και δεν υπόκειται σε κάποιον τύπο ούτε είναι ανάγκη να φέρει τον χαρακτήρα δικαιοπραξίας, αρκεί κάθε ενέργεια (συμπεριφορά) του οφειλέτη έναντι του δανειστή, ενέργεια δηλαδή που να απευθύνεται στον δανειστή και να περιέλθει σ’αυτόν, η οποία να μαρτυρεί ότι ο οφειλέτης έχει πλήρη επίγνωση της αξιώσεως του δανειστή και την θεωρεί υφισταμένη. Η εκτίμηση δε των πραγματικών γεγονότων που συνιστούν ή μη αναγνώριση της αξιώσεως του δανειστή υπόκειται στην ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, κατά το άρθρο 561 §1 του Κ.ΠολΔ (1052 / 2013 ΑΠ).