Κατά τη διάταξη του άρθρου 57 παρ. 1 και 3 ΚΠΔ, αν κάποιος έχει καταδικασθεί αμετάκλητα ή αθωωθεί ή έχει παύσει η ποινική δίωξη εναντίον του, δεν μπορεί να ασκηθεί και πάλι εις βάρος του δίωξη για την ίδια πράξη, ακόμη και αν δοθεί σ’ αυτή διαφορετικός χαρακτηρισμός. Αν παρά την απαγόρευση αυτή ασκηθεί ποινική δίωξη, κηρύσσεται απαράδεκτη λόγω δεδικασμένου. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για την ύπαρξη δεδικασμένου πρέπει να συντρέχουν: α) αμετάκλητη απόφαση (ή βούλευμα) που αποφαίνεται για τη βασιμότητα ή μη της κατηγορίας ή παύει οριστικά την ποινική δίωξη για μία αξιόποινη πράξη, β) ταυτότητα προσώπου και γ) ταυτότητα πράξης ως ιστορικού γεγονότος στο σύνολό του, που περιλαμβάνει όχι μόνο την ενέργεια ή παράλειψη του δράστη αλλά και το αξιόποινο αποτέλεσμα που προκλήθηκε από αυτή. Έτσι ταυτότητα πράξης υφίσταται όταν το αντικείμενο της νέας δίωξης είναι η ίδια αξιόποινη πράξη κατά τα συγκροτούντα εξ’ αντικειμένου αυτήν πραγματικά περιστατικά σε σχέση με την από την προγενέστερη απόφαση κριθείσα, ή με άλλους λόγους όταν η νέα κατηγορία συγκροτείται εξ’ αντικειμένου από τα αυτά πραγματικά περιστατικά, ήτοι των ιδίων κατά το χρόνο και τόπο τέλεσης ιστορικών γεγονότων, από τα οποία απαρτίζεται, κατά τα ουσιώδη αντικειμενικά στοιχεία αυτής και η προηγούμενη, που έχει ήδη κριθεί. (Α.Π. 672/2017). Επί εγκλήματος κατ’ εξακολούθηση, ενόψει της αυτοτέλειας των μερικότερων πράξεων, δεδικασμένο υφίσταται εάν και εφόσον στη δικαστική κρίση υπήχθησαν όλες οι μερικότερες πράξεις του κατ’ εξακολούθηση εγκλήματος. Διαφορετικά πρόκειται για μερικά δεδικασμένο, το οποίο δεν παρεμποδίζει τη δίωξη και τιμωρία άλλων μερικότερων πράξεων που αποκαλύφθηκαν μετά την απόφαση και δεν είχαν υποβληθεί υπό την κρίση του Δικαστηρίου (ΑΠ 555/2010, 1570/2002).

Περισσότερο συγκεκριμένα κατά την έννοια των άρθρων 57 παρ. 1 ΚΠΔ και 98 παρ. 1 ΠΚ στο κατ’ εξακολούθηση έγκλημα, λόγω της αυτοτέλειας των μερικότερων πράξεων από τις οποίες αυτό απαρτίζεται, το δεδικασμένο που αφορά μια ή περισσότερες από αυτές δεν καλύπτεται τις λοιπές ούτε στο σύνολό του το κατ’ εξακολούθηση έγκλημα (ΑΠ 1208, 2306/2007 ).